Wonderlijk Yellowstone

Als we zaterdagochtend na het ontbijt met onze zomerse kleren in de camper stappen voor een ritje van 2,5 uur zien we al gauw dat Highway 20 ons naar het koudere noorden brengt. We rijden het Nationale Forest gebied in en langs de weg komen de langzaam de sneeuwhopen ons tegemoet. We zien veel hertjes, bordjes met sneeuwscooter parkeerplekken en even later bereiken we het dorpje voor Yellowstone West Entrance. Sneeuw is inmiddels overal om ons heen, de wegen zijn perfect schoon en het zonnetje schijnt ook heerlijk. Bij het visitor center willen we even wat informatie vragen, maar er hangt een bordje dat de ranger net even lunchen is. Tja, moet ook gebeuren natuurlijk.

Onze navigatie is namelijk een beetje van slag en wil ons telkens via Grand Tetons naar de zuidelijke ingang van het park sturen, de ingang waarvan we 100% zeker weten dat deze gesloten is tot 11 mei. We besluiten verder te rijden, passeren de westelijke ingang en krijgen een mapje en krantje met park informatie mee. Het eerste stukje van Yellowstone is afwisselend bos en weidse meadows, wat restanten sneeuw en opeens: Bizons! Midden op de weg, Woohoo! Snel de camera’s erbij, kids voor de ramen en we rijden weer verder. Hoe cool is dat! Als we bij onze campground aankomen checken we snel in, lunchen even en besluiten dan om het eerste stuk van Yellowstone te gaan verkennen. De sneeuw hopen op onze camperplaats verraden dat het hier nog niet zo heel lang geleden volop winter was ondanks de aangename temperaturen nu. Als we van Madison naar Norris rijden zien we de eerste rookpluimen opduiken, een teken dat we bij een van de vele hot springs en geisers zijn aanbeland. Heel bijzonder hoe je vanuit het bos opeens bij een bruin grijze vlakte komt waar rook opstijgt. Als we bij Norris de weg vervolgen naar Canyon zien we het landschap langzaam voor onze ogen veranderen, meer sneeuw, hogere bomen, bredere vlaktes en geen rook of hot springs meer te zien. We turen ons een ongeluk op zoek naar beren, wolven, elanden en bizons natuurlijk maar zien nog niet zo veel. Als we bij Canyon aankomen duiken we het visitor center in, waar vooral Finn erg gefascineerd raakt door de vulkanische lava die overal onder Yellowstone stroomt, terwijl Jolie boven bij de opgezette bizons helemaal in haar element is. Omdat het bijna sluitingstijd is en we horen dat er wolven in Hayden Valley zitten besluiten we nog een stukje zuidelijker te rijden. De weg naar Yellowstone Lake is namelijk vrijdag 4 mei open gegaan, dus we kunnen toch wat meer zien dan we vooraf dachten.

We stoppen bij ‘ mud volcanos’; modderige poelen die koken en heel erg stinken. De sneeuw ligt overal onderweg en ook het bruggetje bij deze poelen is nog niet geheel sneeuwvrij gemaakt. De geur is echt verschrikkelijk en de warme stoom walmen maken het erg niet beter op. Maar het is wel super interessant om te zien hoe de aarde hier echt werkt: we passeren de dragon mouth spring, een soort grot waar je heel veel geraas hoort van kolkend heet water en waar veel rook naar buiten komt. Heel bijzonder! Van de wolven in deze vallei helaas geen spoor, terwijl het sprookjesachtige witte landschap er wel echt een hele mooie plek voor is….

Als we het laatste stukje gaan rijden naar Lake worden de sneeuwmuren naast de camper steeds hoger en zien we opeens een eenzame bizon op de weg staan, het arme beest kan geen kant op want de sneeuw ligt te hoog om doorheen te gaan dus rest hem niets anders dan de weg maar een paar mijl te volgen. Als we bij het dorpje aankomen is het compleet uitgestorven, alles is nog dicht. Het hotel, de winkels, postkantoor, er is niets dat hier ook maar enigszins actief is. Het meer is reusachtig, zo’n 30 bij 20 km en is helemaal wit. Bevroren dus, en we besluiten dus om maar lekker terug te keren naar onze campground.

Omdat we inmiddels al de nodige afstanden hebben gereden heb je eigenlijk niet door dat elke keer dat je op stap gaat in Yellowstone je al gauw een paar honderd kilometer per dag rijdt. Want alles wat je heen rijdt, moet je ook weer terug rijden omdat er door de sneeuw nog geen rondje open is.
We steken het kampvuur aan, genieten van het lekkere eten en de marshmallows en besluiten lekker vroeg te gaan slepen zodat we zondag een lange dag op pad kunnen.
Finn wil nog steeds heel graag een ranger pak en dus bedenkt Arjen het puntenspel voor de kids: elk dier dat ze zien is 1 punt, elke beer of wolf 5 punten en bij 40 punten krijgen ze op maandag het ranger pak. Dat blijkt echt een gouden vondst want vanaf dat moment zijn ze fulltime bezig met de verrekijker, schreeuwen ze door elkaar heen wie er het eerst een bizon ziet en beleven we veel plezier in het spotten van dieren.

Het eerste onderdeel zondag is naar het zuiden, de grote bekende Old Faithfull geiser op te zoeken. Het is zonovergoten en dit stukje weg is bijna geheel sneeuwvrij inmiddels. Onderweg stoppen we nog bij ‘ biscuit basin’ waar de hot springs in de vorm van allemaal kleine koekjes liggen. De kleuren zijn echt prachtig, van rood bruin groen naar blauw geel. Het water ziet er op sommige plekken zo aangenaam uit dat je er bijna in wilt springen was het niet dat het vol zuur zit. Helaas dus.
We komen ook langs ‘ Prismatic hot spring’ het populairste en met een doorsnee van 61 meter ook het grootste hot spring wat er te vinden is. Het is echt prachtig! Azuurblauw, en heerlijk warme stoom.

Bij Old Faithfull aangekomen vragen we ons af waarom de parkeerplaats hier zo leeg is, elke blog of krantje hierover staat namelijk bomvol toeristen en massa auto’s en RV’s. Maar op deze zondagochtend is het heerlijk rustig! Bij het visitor center schaffen we voor de kids 2 junior ranger programma’s aan zodat ze later op de dag ook echt beëdigd kunnen worden als junior ranger mits ze alle opdrachten hebben volbracht. We beginnen met een korte film in de bioscoop, wat voor jolie een primeur is aangezien ze nog nooit zoiets heeft gezien. 20 minuten lang is ze druk aan het kwebbelen en vooral onder de indruk van de wolven in het filmpje ?

De eerste opdrachten worden gemaakt en dan gaan we naar buiten voor de hoogtepunt: 3 minuten de grote geiser zien spuiten. Eerst is er veel rook, dan een kleine fontein en even later een hele hoge. We kunnen snel wat foto’s maken want daarna is het ook al weer gauw gedaan: en duurt het weer anderhalf uur zo ongeveer voor de volgende uitbarsting.

We trakteren onszelf op een lekkere ijsje bij de General Store, terwijl Finn al even het junior ranger pakje past. Ja, het staat hem goed hoor.

We rijden vandaag ook nog weer terug naar Canyon voor de watervallen, aangezien we op maandag naar het noorden willen gaan en dan niet meer terug komen in dit stuk van het park. Op de weg van Madison naar Norris zien we opeens een enorme meute mensen op de been, overal auto’s langs de kant en begint bij Arjen het bloed al sneller te kloppen: er zit hier vast iets heel bijzonders in de bossen! We racen naar de kant van de weg, en turen allemaal naar de overkant van de rivier: daar zit ze, moeder Grizzly beer met 2 kleine baby’s. Super gaaf! Klein is trouwens relatief, die baby cubs zijn vast al wel 1 of 2, maar zien er nog heel schattig uit. Goede score voor de kids dus, aangezien we tot nu toe alleen de bizons konden toevoegen aan de punten.

Bij de watervallen parkeren we de camper op de parkeerplaats net voor een buslading Chinese toeristen weer aankomt (die zien we hier namelijk overal) en zien de waterval met enorm geraas naar beneden komen. In Yosemite waren we heel dichtbij, hier ben je er heel ver vanaf door de vallei en vinden we het daarom ook minder spectaculair. Maar goed, voor de watervallen waren we ook niet echt hier natuurlijk. Het is bijna 5 uur, de kids hebben de opdrachten af om een badge te behalen als junior ranger dus we gaan snel weer naar het visitor center toe. Ranger Mark controleert streng de boekjes van de kids: zijn alle opdrachten helemaal uitgevoerd? Ja hoor! En dan staat er opeens een hele trotste mama naast Finn en Jolie als ze allebei hun rechterhand omhoog moeten steken om de echte ranger eed af te leggen. Ranger Mark leest het in het Engels voor, wij vertalen het voor Finn om het ook na te kunnen zeggen en als er beloofd is altijd voorzichtig met de natuur en de dieren om te gaan is het tijd voor de ceremonie om de badges te overhandigen, handtekeningen te zetten en de kids vanaf nu echte junior rangers te noemen: Woohoo! Zo trots als een pauw lopen ze naar buiten met hun blauwe badges ( al had Finn liever een rode gehad met Grizzly beer, want dat was nog veel stoerder) en rijden we terug naar de campground voor onze 2e overnachting.

Het feit dat Yellowstone geheel is afgelopen van de buiten wereld is super relaxed, geen telefoon en al helemaal geen WiFi. Zeg dat maar eens tegen 2 kids die op de achterbank zitten en graag even spelletjes willen spelen en YouTube filmpjes willen kijken. Hoezo geen internet? Dan maken we dat toch even? Dat kan niet hoor! Gelukkig hebben we ons puntenspel nog, de teller staat op 31 dus het moet maandag vast goed gaan komen met de overige punten. We hebben gehoord dat er vanaf Mammoth Springs naar het oosten heel veel kuddes bizons zitten. En Arjen hoopt nog steeds wolven te vinden die in de Lamar Valley zitten. De route naar Mammoth duurt wat langer door weg werkzaamheden maar we komen bij het dorpje aan waar een soort terrassen hot spring is. Kilometers lang rijd je door bossen en opeens zit je weer in de stoomwolken, echt heel gaaf hoe Yellowstone ons telkens weet te verrassen.

Er schijnt een leuke korte wandeling naar Beavers pond te zijn, dus we besluiten om daar ook naar toe te lopen. We kronkelen weg van het dorpje omhoog de bergen in, maar het bordje met rondje pond lijkt niet helemaal correct: we lopen al geruime tijd en zien nergens hoe dit pad weer terug komt in het dorp. Het lijkt alleen maar dieper het bos in te gaan. We komen 2 wandelaars tegen die ons vertellen dat her ruim 5 mijl is naar het water en ook weer 5 mijl terug en dat ze al vanaf 9 uur aan het wandelen zien. Euhm, niet zo handig dus voor ons aangezien we niet waren voorbereid op zo’n lange wandeling. We maken rechtsomkeert en zien vervolgens tientallen herten en elanden voor onze neus. Haha de 40 punten zijn al dik gemaakt want ook de bizons van onderweg telden mee natuurlijk.

Bij het visitor center hebben we eindelijk weer internet dus kunnen we snel het thuisfront even laten weten hoe het gaat. Ik loop samen met Jolie naar het pittoreske postkantoor om een mooie ansichtkaart voor de oude opa op de post te doen terwijl de mannen de ranger pakken gaan scoren bij de winkel. Ze vinden er zelfs matchende hoedjes bij! Zo trots als een pauw lopen de kids daarna de winkel uit met hun outfit. Die gaat pas weer uit als ze in bed kruipen, en direct de volgende ochtend weer aan…..

We rijden verder naar het oosten en zien opeens het landschap weer veranderen. Uitgestrekte groene valleien, water en weidse uitzichten: het is adembenemend mooi hier. Een grote kudde bizons met kalfjes trekt onze aandacht dus parkeren we de camper even langs de weg. Als ze allemaal op de foto staan willen we verder rijden, maar opeens sluipt er recht voor onze camper een wolf de weg over….

Sensatie in de camper natuurlijk, fotocamera’s, videocamera’s, telefoons en alles wat het maar enigszins doet om dit vast te leggen wordt gepakt: de wolf loopt langzaam naar de grote groep bizons en verkent de groep rustig. De grote bizons staan op, maar er gebeurd helemaal niets. De kalfjes zitten aan de andere kant van de weg en deze grote bizons lijken niet bang voor de wolf, en deze besluit dan ook om rustig verder te gaan. Wat cool, zomaar vanuit het niets een wolf gezien! Dubbele punten roept Finn, maar ach de badge en het pak zijn al binnen dus het telt niet eens meer mee. We zien even later ook nog 2 Grizzly beren, op een paar honderd meter afstand, en rijden tot aan Slough Creek voor we weer terug keren naar Mammoth Springs.

We zien dat onze campground al vol is voor vannacht waardoor we net buiten het park bij de Noordelijke ingang terecht komen: Mountain RV resort met een prachtig uitzicht op de bergtoppen. Even later stopt er nog een camper naast ons met bekende gezichten erin: we staan naast een familie die ook al In Madison bij ons stond en terwijl we aan het praten zijn blijkt dat ze ook al bij ons op Snake Raver stonden en het andere gezin in de speeltuin waren, haha! Super leuk en de kids vermaken zich heerlijk met elkaar. Finn vindt het niet leuk dat hij niet met de meiden van 5 en 4 kan praten en het Engels niet kan verstaan terwijl Jolie daar geen enkel probleem mee heeft. Zij heeft baby Archer van 14 maanden gevonden, houdt zijn handjes vast bij het wandelen, geeft hem de fles en knuffelt het arme kind bijna dood. Bij het ontbijt op dinsdag spelen de kids opnieuw met elkaar, nu gooien ze samen frisbees en heeft Finn opeens geen moeite meer met de taal, met handen en voeten uitleggen hoe de frisbee gegooid moet worden gaat eigenlijk heel goed. Jolie kruipt ondertussen gewoon hun camper in om met het speelgoed van de meiden te gaan spelen, en vindt alles helemaal goed.

Arjen en ik kunnen het ook goed vinden met Amora en Andy, en we besluiten adressen uit te wisselen om zo met elkaar in contact te blijven. Ze willen ons graag Amerikaanse spullen sturen als wij Nederlandse dingen willen terugsturen zoals dropjes etc. De kids willen niet meer weg om half elf, maar we moeten toch echt weer op pad vandaag en dus wordt er even flink geknuffeld met elkaar en krijgt baby Archer nog heel veel kusjes van Jolie.

Yellowstone heeft ons verrast en betoverd. Wat een ontzettend indrukwekkend landschap, wat een mooie dieren en wat een prachtige geisers en hot springs. Met de sneeuw was het nog mooier omdat het landschap soms heel sprookjesachtig aandeed, we amper mensen tegenkwamen op sommige stukken en we overal rustig konden kijken zonder massa’s om ons heen. En de beren en de wolf waren natuurlijk echt te gek! Hier komen we zeker terug en het omrijden en de 2 keer 1000 kilometers extra vanaf San Francisco en weer terug naar Seattle vinden we helemaal niet erg.
Afstand is maar relatief in dit land….