Half zeven, het is nog volop licht maar overal om me heen worden de vuurtjes al weer aangestoken. We maken ons weer op voor een mooie avond bij het kampvuur. Finn en Jolie spelen met de restanten van de sneeuw hopen op onze campground, het smelt hier waar je bij staat. Onze 2e overnachting op Madison Campground, Yellowstone National Park is een feit.

Bryce voelt alsof het al weken geleden is, de hoeveelheid indrukken hier volgt elkaar in zo’n rap tempo op dat het maar goed is dat we straks de foto’s en video’s nog hebben. We waren gebleven bij de prachtige sterrenhemel in Bryce Canyon. Voordat we deze gaan bekijken is Finn nog druk bezig met zijn junior range programma, een boekje voor kids met allerlei opdrachten waarbij je uiteindelijk ook nog een badge kunt halen. Finn heeft al eerder in een winkel een mooi ranger pak gezien en wil deze ook heel graag verdienen. Het boekje kan uiteindelijk niet helemaal worden vol worden gemaakt omdat je ook een onderdeel van een ranger programma moet bijwonen, maar we vinden het invullen nog steeds leuk om te doen dus geen probleem.

Dan is het tijd om de sterren te gaan bekijken: stel je daarbij voor dat we om 10 uur ’s avonds de camper verlaten, kids in pyama met badjas en jas eroverheen en we stappen in een totale duisternis. Letterlijk. De bomen aan de overkant van onze camperplek kunnen we niet zien. We hebben een zaklamp in de camper die nu goed van pas komt. We schijnen het licht voor ons uit om niet tegen iets op te botsen en langzaam wennen onze ogen aan het donker om ons heen. En dan de sterren, wow! We krijgen allemaal een stijve nek van het omhoog turen, maar dat is nog niet genoeg. Arjen vindt een wandeling naar de rim trail ook wel een goed idee zodat we de sterren over de hele vallei van Bryce kunnen zien. We vinden onze weg omhoog voor een adembenemend uitzicht. De sterren lijken opeens zo dichtbij! De Melkweg gordel kunnen we niet zien, die blijkt nog lager dan ons te zijn. Arjen besluit daarom om zijn wekker nog een keer te zetten voor 5 uur, omdat volgens zijn sterrenapp de gordel dan ongeveer boven ons moet zijn. Het bleek niet zichtbaar uiteindelijk, wel een hele felle maan en Venus en Jupiter, niet Mercurius.

De volgende ochtend genieten we van het mooie weer en na het ontbijt pakken we snel in voor vertrek: er staat een hele lange dag op het programma waarbij de besluiten naar Idaho Falls te rijden in plaats van Grand Teton. De weg leidt ons van de prachtige rode rotsen van Utah naar Highway 15 die langzaam door het glooiende groene landschap van Idaho kronkelt. We passeren onderweg nog Salt Lake city, zien de toren van de Temple Churchill van de mormonen opduiken en belanden er vervolgens in de file naar het noorden.

Een van de dingen die me opvallen in de afgelopen week zijn de hoeveelheid borden langs de weg voor verkiezingen. Van John die graag als representative in State Congress wil komen tot Betty die voor een zetel in het schoolboard gaat: Amerikanen zijn dol op deze verkiezingen. En weet je we vooral zien van zowel Democraten als Republikeinen? Ze zijn allemaal integer, loyaal, standvastig en vooral lokaal. Ook profileren ze zich graag als veteraan, boer of local business men. Heerlijk vind ik het ik, Arjen vind het volslagen waanzin. Waarom zou je iemand moeten kiezen als openbaar aanklager? Of rechter?

Het levert goede discussies op in ieder geval?
Als we Salt Lake City en de saaie stadjes eromheen achter ons laten moment worden we verliefd op het indrukwekkende landschap om ons heen. Prachtige ranches, heel veel koeien, groene hellingen, water en een zonnetje. Het is hier mooi! De passeren het aardappel museum? En zien even later de boeren druk aan het werk, aardappels zijn een serieuze zaak in deze staat. Als we uiteindelijk rond 8 uur Snake River RV park bereiken in Idaho Falls zijn we er ook wel even klaar mee. Ruim 10 uur onderweg, maar het goede is nieuws is dat we nu wel op 2 uur afstand van onze campground in Yellowstone zitten.

Op de camping is een grote speeltuin voor de kids die zich uiteraard even flink uitleven hier. Er zou ook een zwembad moeten zijn maar als Finn en ik op inspectie uitgaan blijkt deze nog wel met bladeren en zand te liggen. Zoals we ook eerder hebben gezien gaan veel dingen hier pas open met Memorial Day, het weekend van 20 mei. Niet getreurd, de kids vermaken zich prima en hebben ook gezelschap van een lieve poes. Als we even niet opletten zit het al in de camper, wat natuurlijk ook niet helemaal de bedoeling is. Ik draai snel wat wasjes weg en raak aan de praat met een aardig echtpaar uit Arizona die net terugkomen uit Yellowstone. Ze hebben veel bizons, beren en vooral veel sneeuw gezien, maar het was echt prachtig. Gelukkig dus!

Na het eten besluiten onze route definitief bij te stellen naar Yellowstone en Grand Teton te laten voor wat het is. Het is 3 uur omrijden, omdat de zuidelijke ingang van Yellowstone pas 11 mei open gaat. En Grand Teton lijkt ons vooral mooi om doorheen te rijden op weg naar Yellowstone, maar om daar nu nog een halve dag extra tijd voor in te ruimten lijkt niet haalbaar. We hebben een reservering bij Madison Campground voor 2 nachten en willen deze ook graag behouden.
We ontbijten daarom en genieten van onze pancakes buiten terwijl de kids zich als piraat voordoen in de grote speeltuin.

Het is wel heerlijk dat we eindelijk met onze jurkjes en slippers kunnen lopen, de zon voelt heerlijk warm en de gedachte aan sneeuw en vrieskou in de nacht lijken me nog niet echt heel aanlokkelijk.
Maar daar denk ik snel genoeg anders over zodra ik in Yellowstone ben aangekomen….. Maar daarover een volgende keer meer.